Ekspresja barw – Eugeniusz Eibisch

Wiosną 1926 r. w Krakowie odbyła się II wystawa Cechu Artystów Plastyków Jednoróg. Artyści skupieni w tym ugrupowaniu kładli nacisk głównie na warsztatową stronę malarstwa. Razem z nimi w 1926 r. swoje prace wystawił Eugeniusz Eibisch, artysta kolorysta, odbiegający odrobinę w swoich założeniach od założeń grupy.

Eibisch, który w 1920 r. ukończył krakowską ASP, był uczniem Jacka Malczewskiego i Wojciecha Weissa.  Na jego wczesną twórczość oddziałuje jednak twórczość formistów. Pierwsze kompozycje Eibischa mają geometryczne formy i dopiero z czasem (po wyjeździe do Francji) można zauważyć nie tylko rozjaśnienie barw, ale swoistą ekspresję oraz zainteresowanie zjawiskami świetlnymi. Późniejsze malarstwo Eibischa jest już typowo kolorystyczną twórczością, gdzie formy - kształty przedmiotów czy przedstawienia modelek podporządkowane są kolorystycznej kompozycji.

Eibisch przebywając od 1922 r. na stypendium w Paryżu tworzył w kręgu Ecole de Paris. W jego twórczości stają się widoczne inspiracje Soutinem czy też Bonnardem. Należy pamiętać, że Polscy koloryści zgodnie z programem skupiali się głównie na barwnych kompozycjach i to kolor był nośnikiem wszelkiej treści. Artyści starali się uciec od ekspresji.
Malarstwo Eugeniusza Eibischa jest bardzo emocjonalne. W jego pracach widać wrażliwość na wszelkie zjawiska, a stosowane barwy  i charakterystyczny wielokierunkowy dukt pędzla dodają pracom nie tylko swoistego temperamentu, ale właśnie ową ekspresję i podkreślają wrażliwość.

Eugeniusz Eibisch urodził się w 1896 r. w żydowskiej rodzinie w Lublinie. W 1920 r. ukończył ASP w Krakowie i na zaproszenie rządu francuskiego w 1922 r. wyjechał do Paryża na stypendium. Do Polski wrócił w bardzo trudnym okresie – w 1939 r. aby objąć pracownię malarstwa na krakowskiej Akademii. Tuż po wojnie od 1945 r. był rektorem ASP w Krakowie. Był to trudny czas, kiedy Eibisch jako jeden z wielu także podporządkował się doktrynie socrealistycznego malarstwa. W drugiej połowie lat 50. wrócił jednak do dawnych zainteresowań zjawiskami świetlnymi i zajął się malarstwem pejzażowym. Wtedy też – od 1950 roku - podjął się prowadzenia katedry malarstwa na ASP w Warszawie.

Poza działalnością artystyczną, angażował się w życie społeczne. Dzięki jego paryskim kontaktom na Kongres Intelektualistów w Obronie Pokoju  w 1948 r. do Polski przyjechał Pablo Picasso i Paul Eluard. Eibisch prowadził także krakowskie pismo artystyczne – był redaktorem Przeglądu Artystycznego.

Prace Eibischa znajdują się w wielu kolekcjach muzealnych i prywatnych, nie tylko w Polsce, ale i za granicą. Działa także Fundacja im. Franciszki Eibisch, zajmująca się spuścizną artystyczną Eibischa oraz promocją młodych artystów malarzy.

Justyna Machnio

1. Eugeniusz Eibisch, Autoportret, po 1960 r., olej na płótnie, 45,5x38,2 cm
3. Eugeniusz Eibisch, Śpiąca dziewczyna, przed 1939 r., olej na płótnie, 73x62,5 cm
4. Eugeniusz Eibisch, Akt, ok. 1964 r., olej na płótnie, 51x68,5 cm
5. Eugeniusz Eibisch, Pejzaż południowej Francji, olej na płótnie, 50,3x60 cm

Zdjęcia publikowane w artykule dzięki uprzejmości Fundacji im. Franciszki Eibisch

www.eibisch.pl


Udostępnij

Artykuł powstał we współpracy z Galerią Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
www.napiorkowska.pl

Zapraszamy Państwa także na strony poświęcone sztuce:
www.artissimo.pl – wystawy, artyści, wydarzenia

Blog Justyny Napiórkowskiej- zwycięski blog w dziedzinie kultury w konkursie Blog Roku 2010 :
www.osztuce.blogspot.com

Wszystkie prawa zastrzeżone